Jan heeft moeite met zichzelf verzorgen doordat hij zo snel uitgeput raakt. Ook vindt Jan het lastig om het huis uit te gaan, doordat hij verminderd gevoel heeft in zijn benen en wat onzeker loopt. Hierdoor zijn ook activiteiten binnenshuis lastig uit te voeren. Jan heeft van zijn ergotherapeut geleerd om zijn tijd efficiënter in te delen. Door niet te veel achter elkaar te doen en prioriteiten te stellen heeft Jan leren omgaan met zijn kunnen. Hij merkt dat hij hierdoor wat meer energie krijgt en niet meer tegen de dag opziet wanneer hij opstaat. Tijdens de therapie heeft Jan veel geoefend met het lopen binnenshuis. Door de tips die hij kreeg van zijn therapeut voelt hij zich nu zekerder bij het bewegen. Dit maakt het voor hem makkelijker om kleine huishoudelijke taken te vervullen. Wanneer Jan een goede dag heeft, staat hij zelfs weer in de keuken om zijn grote hobby uit te oefenen: koken. Voor het verplaatsen over grote afstanden heeft de ergotherapeut met Jan bekeken of een scootmobiel hem kan helpen, en of hij hiervoor een vergoeding kan krijgen.

Sophie kwam bij de ergotherapeut omdat zij veel moeite ondervond met het ‘managen’ van haar gezin. Koken lukte vaak niet, de boodschappen waren te zwaar geworden en haar kinderen op tijd op school krijgen was iedere dag weer een strijd tegen haar lichaam. De therapeut heeft samen met Sophie achterhaald in welke situaties ze de meeste moeilijkheden ondervond. Als voorbeeld noemde Sophie het koken met een aantal pannen op het vuur en tegelijkertijd antwoord geven aan haar dochter. Ze kan zich in zo’n situatie niet concentreren, vergeet wat ze aan het doen was en intussen voelt ze haar energie met de minuut verminderen. Tijdens de therapie is gekeken naar welke factoren nou precies een rol spelen bij de concentratie. Wat gebeurt er allemaal in de omgeving op zo’n moment? Zijn er gedachten of emoties die van invloed zijn? Hoe was je energielevel voordat je begon? Na het in kaart brengen van deze factoren is er gekeken naar mogelijkheden om de invloed ervan te verminderen. Zo leerde Sophie om te zorgen dat ze het eten beter eerder op de dag kan voorbereiden, om zo niet te lang achter elkaar in de keuken te hoeven staan. Ook zet ze nu op aanraden van de therapeut de ingrediënten klaar zodat ze daar niet meer over na hoeft te denken. Zo kreeg ze tips over allerlei handelingen in haar dagelijkse leven. Sinds de therapie ervaart Sophie veel meer rust. Ze heeft inzicht in haar eigen mogelijkheden en handelt daar naar. Door zichzelf lichamelijk en mentaal niet meer te overvragen heeft ze minder last van pieken en dalen in haar energielevel.

Catherine kan wegens haar MS-gerelateerde klachten haar werk niet langer uitvoeren. Catherine heeft lange tijd doorgewerkt tegen de adviezen van haar omgeving in, omdat ze graag mee wilde blijven doen met het ‘echte leven’. Iedere avond als ze thuis kwam kon ze echter niets meer. Het huishouden en de zorg voor haar kinderen werden steeds zwaarder. Daarom kreeg ze het advies om eens met een ergotherapeut te gaan praten. Catherine moest van haar ergotherapeut een paar dagen een dagboekje bijhouden. Het was een behoorlijk werk vond ze, want ieder half uur moest ze opschrijven wat ze aan het doen was. Achteraf is ze blij dat ze dat heeft gedaan. Nadat de therapeut haar ‘dagboek’ had bekeken, vertelde zij haar dat er best een aantal dingen af konden, en daardoor ook weer andere dingen er bij. Het was soms best even slikken, om niet te doen wat Catherine vond dat ze moest doen. Maar nu ze haar nieuwe ritme te pakken heeft begrijpt ze wel waarom dit moest. Ze begrijpt nu welke handelingen haar veel energie kosten, en dat ze die dus niet achter elkaar moet doen. Ook heeft de ergotherapeut samen met Catherine bekeken wat precies de handelingen zijn waardoor de werkdagen voor Catherine te zwaar zijn geworden. Het bleek voornamelijk te gaan om ‘het zitten op kantoor’, typen en langere tijd de concentratie vasthouden. Samen hebben ze gekeken naar mogelijkheden voor aanpassingen in de werkhouding. De verdeling van de werkdag is ook onder de loep genomen. Nu, een paar maanden later heeft Catherine het voor elkaar; ze werkt weer gedeeltelijk. Er is een andere bureaustoel aangeschaft en de werkgever ging akkoord met een extra pauze tussendoor. Na een klein rondje buiten lopen bleek Catherine zich namelijk weer goed te kunnen concentreren. Tijdens de therapie heeft Catherine ook geleerd beter te communiceren over haar kunnen. Haar man en kinderen weten nu precies wat ze van Catherine kunnen verlangen, en overvragen haar niet meer.